Lipiec

Piszę lipiec a tłumacz zmienia na lipid...

Po lekturach Hellera mój system operacyjny wiesza się na tajemnicy zła. W doskonałym racjonalnym świecie gdzie wszystko ma sens, musi mieć sens również cierpienie niewinnych. Tych, którzy cierpią z czyjejś winy ale i tych co cierpią po prostu. Chłopak, który ginie w wypadku, ptak którego dopadł pies, świnia którą dopadł człowiek i wcale nie czuje się winny. Simone Weil pisze o Chrystusie, który cierpi świat. Więc on jest tym chłopakiem, ptakiem, świnią. Zło i cierpienie są częścią planu, tak jak odkupienie. Tak musi być. Bóg, który jest wszystkim, jest również samookaleczeniem i samowyzdrowieniem.

Chcę to zrozumieć, od tego chcenia boli głowa. Moja głowa a jednak nie całkiem moja. Właściwie jej ból też musi ktoś odkupić.

Chyba w lipcu jeszcze tego nie pojmę, może w cierpniu, miesiącu cierpień.

A propos głowy. Koncept obiektu "gadającej głowy" zrodził się nagle. Nagrane przeze mnie mp3-ki z opisem Obiektarium, muszą być emitowane - najlepiej przez emulator, alter-ego autora. Piękna plastikowa, tania głowa manekina już do mnie dotarła. Czekam na statyw. Gdy już to wszystko pomontuję, kolejne wystawy będą się opowiadały same. Zrzucę z siebie odpowiedzialność, poczucie winy.